در تعریف ویترین موزه، استانداردهای سخت­گیرانه­یی وجود دارد که متضمن حفظ ماهیت و کیفیت اشیا درون آن است. این استانداردها در چند حوزۀ حفاظتی(مرمتی)، امنیتی، شارش­های نوری، چرخه­های زیست­ محیطی، شرایط آسایش اقلیمی، زیبایی­شناختی، و برخی قواعد خاص طراحی جزییات اجرایی تعریف میگردند که رعایت و در نظرگرفتن آنها، حقیقتاً کاری سخت و تخصصی است. بدیهی است که هدف از تبیین این قواعد و استانداردها، تضمین بقا و حفظ وضعیت موجود اشیا – تاریخی یا غیرتاریخی – موجود در موزه­هاست. طبعاً این اهداف در یک ویترین نمایشی در منزل یا یک ویترین در دکور یک مغازه، تفاوتهای آشکاری دارد؛ آنجاییکه صرفاً زیبایی و هماهنگی یک بوفه با مبلمان منزل مطرح است و یا همخوانی ویترین مغازه با رنگ سال، در یک موزه، علاوه بر مسائل زیبایی­شناختی و زیبایی­شناسی لازم برای طراحی، سلسله موارد دیگری نیز پیش روی طراح و سازنده قرار دارد که وضعیت را به طور سرگرم­کننده­یی پیچیده خواهد نمود.

در اینجا بد نیست که نگاهی کوتاه به پروسۀ طراحی ویترین استاندارد موزه­ انداخته شود. پیش از شروع به طراحی یک ویترین موزه­یی، اطلاعات دقیقی  از نوع شی داخل ویترین کسب میگردد. واضح است که لزوماً یک موزه اشیاء تاریخی و با قدمت زیاد را نمایش نخواهد داد؛ شاید در یک موزه مقرر باشد نقاشی یا خط یک هنرمند در معرض نمایش باشد، لکن مورد نمایش هر چه که باشد، وظیفۀ طراح ویترین، ایجاد بهترین شرایط آسایشی برای شی مورد نظر است، دقیقاً همانگونه که یک مهندس ساختمان، برای تأمین آسایش افراد خانه، همۀ شرایط را مهیا می­سازد. به طور کلی طراحی ویترین برای اشیاء مختلف بنا به قدمت، متریال شی، تعداد- میزان و نوع  مرمت­های گذشته روی شی مورد نظر، ابعاد شی، نظر متولی موزه برای متریال ساخت ویترین (چوب، فلز،شیشه،متریال­های جدید)، ابعاد فضایی که قرار است ویترین در آن قرار گیرد، نوع نورپردازی محیط، نوع نورپرازی پیش­بینی شده برای ویترین، کیفیت هوای فضای موزه و طبقه­بندی در جداول مخصوص، و نیز نوع سیستم­های حفاظتی-مرمتی-امنیتی ویترین، متغیر است. نکتۀ مهم دیگر، طراحی نورپردازی ویترین موزه است که پدیده­یی جذاب و پیچیده به حساب می­آید. در خصوص نورپردازی موزه و ویترین ها در بخش مربوطه، کلیاتی از نظر خواهد گذشت.

فارغ از بحث­های تخصصی در خصوص موارد بالا که هرکدام نیازمند ذکر موارد بسیار زیادی میگردند، مهمترین بخش طراحی یک ویترین، ایجاد همخوانی قابل قبول بین اشیاء داخل ویترین با محیط موزه و حفظ شرایط استاندارد نگهداریست. این مهم با طی پروسه­یی طولانی قدم به قدم پیش رفته و در نهایت منجر به خلق طرحی ویژه برای هر موزه خواهد شد.

   پس از انجام طراحی ویترین، مسأله­یی مهم­تر نمود خواهد یافت و آن نوع ساخت و تکنولوژی­های مورد نیاز برای ایجاد ویترین است. طبیعتاً از کارگاهی که با روش­های سنتی خط تولید یک بوفۀ خانگی یا ادوات چوبی و فلزیست، نمی­توان انتظار داشت که استانداردهای دقیق ساخت یک ویترین موزه­یی رعایت نماید. از آنجاییکه نوع دیتیل­های اجرایی یک ویترین موزه، به شدت در کیفیت نهایی ویترین و ایجاد شرایط مناسب حفاظتی – مرمتی اشیا درون آن مؤثر است، می­بایست با روشهای مهندسیِ کنترل، هر لحظه از تطابق پروسۀ ساخت با استانداردهای موجود اطمینان حاصل نمود. نوع دیتیل­های اشاره شده، طیف وسیعی از مسائل - از نوع متریال انتخاب شده برای ویترین تا تک تک اتصالات و درزبندی­ها و نمای نهایی – را شامل شده و این مجموعه اتفاقات را به مسأله­یی کاملاً تخصصی و منحصربفرد تبدیل می­نماید.

رازیگران بنا به تجربیات متعدد خود در طراحی و ساخت ویترین­های موزه­یی، با همکاری چندین شرکت تخصصی فراملیتی و نیز با کارخانه­یی مجهز و مدرن، همچنین با کارنامه­یی موفق از خلق ویترین­های منحصربفرد برای موزه­های کشور، قادر است کلیۀ انتظارات متولیان موزه­های کشور را برآورده نموده و در این مهم به تخصص خود برای اعتلای ایران بزرگ افتخار نماید.